Ik zal even een kort verslag schrijven over mijn bezoek aan Roemenië.
Ik ben Liz Teunis, een vriendin van Joke en Sir. Wij hebben het er al heel lang over gehad dat ik een keer met Joke en Sir mee zou gaan naar Roemenië. Eindelijk is het ervan gekomen en ik mocht met hun mee in december. Ik had al heel veel verhalen gehoord en video’s gezien van hun bezoeken en nu kon ik zelf met eigen ogen zien en meemaken waar hun hart zo vol van is. De beslissing om mee te gaan, ging eigenlijk heel vlug. Dus veel tijd om erover na te denken en mij voor te bereiden, had ik niet.

Zaterdagochtend om 6 uur nam ik afscheid van mijn kinderen en zijn we vertrokken. De reis viel mij eigenlijk best mee. Het is een lange zit in de auto, en aangezien Sir lekker door wil rijden en niet van teveel sanitaire stops houdt, en ik nogal geregeld “moet”, kreeg ik al gauw de bijnaam “Pis-Liz”!
Wij kwamen aan in Level (Hongarije) om ongeveer half 7 ’s avonds. Wij konden zonder problemen 2 kamers krijgen en hebben heerlijk gegeten in het restaurant ernaast en zijn lekker op tijd naar bed gegaan. Het motel was eenvoudig, schoon en goedkoop, dus wat wil je nog meer?

De volgende ochtend zijn we om 8 uur weer vertrokken uit Level en kwamen wij om 2 uur ’s middags aan in Lipova. De grenscontroles gingen heel soepel; we konden eigenlijk na de paspoortcontrole gewoon doorrijden.
Emilia had de kachel al aan het branden en er stond een versierde kerstboom buiten op ons te wachten. Ik vond het erg jammer dat ik geen Roemeens kon praten, want je wilt eigelijk heel veel zeggen en vragen, maar dat lukt niet. Gelukkig kun je met gebaren, glimlach en gezichtsuitdrukkingen al heel ver komen. Joke en Sir hebben het echt getroffen met hun buren, de warmte straalt er vanaf.

Wij zijn nog even bij de families Holman en Oncu geweest, waar wij bijzonder hartelijk ontvangen werden. ’s Avonds zijn we nog even bij Emilia en Stefan geweest om af te spreken voor de visites de volgende dag.

Ik heb daar heerlijk geslapen, alleen werd ik soms midden in de nacht wakker van het gekraai van de hanen!! Droom ik of ben ik nou gek? Toch maar op m’n horloge kijken en ja hoor, het is midden in de nacht. Ik ben dus niet gek, gelukkig.
De volgende ochtend ben ik niet wakker geworden van de hanen, want die sliepen natuurlijk nog na zo’n drukke nacht. Wij hebben die dag zo’n 6 nieuwe gezinnen bezocht, allemaal heel triest, maar dankbaar dat wij er waren. Ik mocht van Sir gebruik maken van zijn videorecorder en heb dat hier en daar gedaan, maar ik voelde mij niet echt op mijn gemak om andermans ellende op film te zetten. Ik kan mij nu heel goed voorstellen wat Joke en Sir trekt in Roemenië. Die mensen hebben hulp nodig en al is het maar een klein beetje hulp dat je bieden kunt, het is zo’n dankbaar werk. Als ik keek naar de gezichten van de kinderen en moeders, dan zie je heel veel verdriet. Maar dat de stichting deze mensen een klein beetje hoop kan geven in hun leven, dat is hartverwarmend. Het doet je beseffen hoe dankbaar wij mogen zijn met wat wij hebben en hoe bevoorrecht wij zijn, dat het in ons vermogen zit om andere mensen te kunnen helpen. Ik ben er trots op dat ik hieraan deel kan nemen en dat kleine beetje hulp en hoop aan deze mensen kan geven. Je wilt zo graag alle problemen oplossen, maar dat kan helaas niet. Het is te groot, maar zoals ze zeggen: alle kleine beetjes helpen.

Oud en nieuw hebben we daar ook meegemaakt. Niet te vergelijken met Nederland. Er kwamen een paar groepjes kinderen voor ons zingen, al was het meer alsof ze ons iets toeschreeuwden. Wie weet zaten ze ons uit te schelden?? Na 12 uur werd er hier en daar wat vuurwerk afgestoken, al klonk het meer als geweerschoten. De buren hebben ons een gelukkig nieuwjaar gewenst en verder hebben wij ons goed vermaakt met dobbelen en een glaasje erop te drinken. Tegen 2 uur zijn wij naar bed gegaan en wat denk je? Ja hoor, de hanen weer!!
Wij besloten de volgende dag om maar weer naar huis te gaan. Alle bezoekjes hadden we afgelegd en eerlijk gezegd miste ik mijn kinderen best wel. Wij hebben het samen hartstikke leuk gehad en Joke en Sir hebben geweldig goed voor mij gezorgd. Hierbij wil ik hun ook bedanken voor hun gastvrijheid en geduld om met mij op te trekken. Ik ben een bevoorrecht mens dat ik dit heb meegemaakt en dat ik zulke lieve en goedhartige vrienden heb.
Een ding viel mij wel tegen, en dat is dat ik Sir heb gevraagd of hij met mij dansen wou. Maar hij weigerde, zijn voeten deden zo zeer of zoiets. En het was ’s morgens om 8 uur. Jammer Sir, je hebt je kans gemist, ik bied het niet weer aan.

De terugreis ging, behalve een paar files, ook best vlot. In Level hebben wij in het hotel boven het restaurant - waar wij gegeten hadden - geslapen. In totaal waren we 68 euro kwijt voor 3 warme maaltijden, 2 kamers en ontbijt. Echt de moeite waard en de kamers waren perfect.

Tegen half 11 waren we thuis en ik was blij om mijn kinderen weer te zien en te genieten van de luxe die wij gelukkig wel hebben. Als de mogelijkheid zich weer voordoet, en Joke en Sir het willen, zal ik zeker nog een keer naar Roemenie willen. Het is een ervaring die ik nooit vergeten zal.

Bedankt Joke en Sir.