Het 'INIMA' effect

Al jaren financieel betrokken bij de projecten van Stichting INIMA, stelden we echter een bezoek aan Roemenië steeds weer uit. Maar niet in 2011; we hadden Sir stellig beloofd dit jaar wel te zullen afreizen.
18 augustus vlogen we naar Budapest en van daaruit reden we in ca. 4 uur met een huurauto richting Arad, met als eindbestemming camping Route Roemenië van Anna en Cornel in Minis. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen door Anna, Cornel, Joke en Sir. Het voelde als een warme deken en dit bij een temperatuur van 39 graden. Een aangename hotelkamer (er zijn er 2 op deze camping) en een heerlijk diner door Anna bereid en royaal voorzien van door Cornel zelf gestookte spiritualiën.

De volgende dag, na een stevig ontbijt, brachten we aan verschillende families een bezoek. Als eerste: de familie Budurleanu met 5 kinderen.
Moeder Sofia heeft een schildklierafwijking en een operatie is dringend noodzakelijk. We hadden al over haar in Sir’s blauwe boekje gelezen, maar nu we Sofia zagen, was de confrontatie heftig, zo mager als ze was.
Ik ga niet uitweiden over gebrek aan goede medische zorg in dit land, liever geef ik een paar positieve voorbeelden waartoe hulp van INIMA leidt of heeft geleid.

Bijvoorbeeld de familie Timciuc met 14 kinderen (exclusief een doodgeboren kind, en moeder schijnt opnieuw zwanger te zijn). Ik durf het woord ‘anticonceptie’ niet meer te gebruiken, want zo’n liefdevol gezin met zulke prachtige kinderen, ’t is bijna heiligenschennis (zij geloven dat dit de wil van God is). De oudste kinderen, die ook nog naar school gaan, werken in de ‘gesponsorde‘ kassen bij het huis. Met de oogst van groente en fruit gaan ze naar de markt en de opbrengst hiervan is voor onderhoud van het gezin en het nieuwe, in aanbouw zijnde huis. Dit huis staat naast hun oude tochtige onderkomen. De bouw vordert gestaag.
Dit is een goed voorbeeld van hoe het was en hoe het wordt en tevens een voorbeeld van zelfredzaamheid.

De familie Buda woont al in een huis zoals we dat iedereen toewensen. Waar alles heel ordelijk en netjes is. Vader Gheorghe kan vanwege een inoperabele tumor achter een oog niet werken. De kinderen van Gheorghe en Simona zijn slim en ambitieus, die het op school goed doen en geloven in een betere toekomst. Met eigen inzet en financiële hulp moet het lukken. Je wordt er gewoon blij van als je zoveel optimisme ziet!
Het zijn niet alleen lieve, maar ook eerlijke mensen. Erwin ontdekte tot zijn schrik dat hij zijn portemonnee had verloren en de familie Buda informeerde meteen over de vondst hiervan en of we even wilden checken dat er niets ontbrak.

Ook de familie Costea heeft diepe indruk op ons gemaakt: Alexandru (door een bedrijfsongeval mist hij al 12 jaar een arm) en zijn vrouw Maya, een vrolijke vrouw met een warme uitstraling.
Ze wonen in 2 krotjes zonder gas en elektriciteit, maar Maya heeft al het lelijks met geborduurde kleedjes weggemoffeld, zodat het er bijna mooi uitziet (moet je even met andere ogen kijken).
De krotjes, we kunnen het geen huisjes noemen, worden met steun van INIMA nog voor deze winter geïsoleerd.

Ook hebben we Iuliana, een zigeunermeisje, bezocht: zwaar gehandicapt, zowel mentaal als lichamelijk. Zij werd door haar moeder verstoten, maar wordt nu liefderijk verzorgd door een arm ouder echtpaar met een groot hart (geen bloedverwanten). Ook deze mensen worden door INIMA financieel gesteund.
De biologische moeder eiste haar echter ineens op, vanwege recht op overheidsgeld en extra kinderbijslag. Anna en Cornel, bekend met de Roemeense sociale wetgeving, hebben dit God zij dank kunnen verhinderen.

We hebben er geen spijt van dat we terplekke zijn gaan kijken. Integendeel, we voelen ons veel meer betrokken bij het INIMA gebeuren en willen het vervolg ook met eigen ogen zien.

De Grote Regisseur, zoals Sir Hem noemt, heeft in Anna, Cornel, Joke en Sir goede vertegenwoordigers gevonden.

Wij zijn blij dat deze mensen op ons pad zijn gekomen.

Edith Elfrink

(De foto's van boven naar beneden: Budurleanu, 2 x Timciuc, Buda, Costea en Iuliana)