Stichting Inima

Camping Route Roemenië

Camping Route Roemenië.

Tijdens ons verblijf in Roemenië bivakkeren wij (Joke en Sir) bij onze Inima-assistenten Anna en Cornel, die daar de camping runnen.
Anna schrijft er in het Inima informatieboekje van september 2011 het volgende over:

Eigenlijk hoef ik onszelf niet meer aan u voor te stellen, want dat heeft Sir al gedaan in eerdere versies van dit boekje en ook in het Inima jubileum boekje.
Maar voor de nieuwe lezers onder u: mijn naam is Anna Tarniceri - Hogervorst en ik ben getrouwd met Cornel Tarniceri. „Rare naam," zult u zeggen. Maar Cornel heeft de Roemeense nationaliteit en dus een andere achternaam dan Jansen, Pietersen of Gerritsen.

Cornel en ik hebben al jaren een kindertehuis dichtbij de stad Arad. We hebben in de loop der jaren heel wat kinderen bij ons in huis volwassen zien worden. Verreweg de meeste kinderen zijn nu bezig hun eigen toekomst op te bouwen en dat doen ze fantastisch! Natuurlijk zijn er altijd een paar bij (net als in een gewoon gezin) waar je je een beetje zorgen om maakt. Toch hopen we dat ook die jongelui een goede toekomst tegemoet gaan.
En zo zijn er op dit moment dan nog 2 kinderen in ons kindertehuis (het mag de naam kindertehuis eigenlijk niet meer hebben met 2 kinderen....)

Jaren geleden, toen alle kinderen nog bij ons thuis woonden, werden we op het idee gebracht om een camping te beginnen. Want, zo werd er gezegd, daar kunnen alle kinderen later een toekomst opbouwen. Immers, op een camping is werk voor iedereen, slim of minder slim. Na lang wikken en wegen waren ook wij ervan overtuigd dat het een goed plan was. En dus openden we 8 jaar geleden Camping Route Roemenië in een klein dorpje ook alweer vlak bij de stad Arad.

Op de camping leerden we Sir en Joke kennen. Zij hadden toentertijd nog een ‘vakantie’huisje in Lipova. En telkens als zij in Roemenië waren, zagen ze langs de weg de borden die naar een Nederlandse camping verwezen. Zij konden hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en kwamen ons op een goede dag met een bezoekje vereren.
En al snel was daar de klik! Immers, zowel Sir en Joke als ook wij waren niet in Roemenië om vakantie te vieren. Het tegenovergestelde: alle 4 waren (zijn) we keihard aan het werk, ieder op zijn eigen sociale terreintje.
Al gauw vertelden we elkaar over ons werk en binnen korte tijd hadden Cornel en ik er vrienden bij!
En omdat het zo goed ging tussen ons en om reden dat het voor Sir en Joke niet handig was hun huisje steeds onbeheerd achter te laten, besloten Sir en Joke hun huisje te verkopen en een caravan bij ons op de camping te zetten voor de weken dat zij hier zouden werken. Een beslissing waar we alle vier nog geen moment spijt van hebben gehad.

Sir en Joke liepen in die tijd toch vaak tegen Roemeense problemen aan in hun sociale werk en Cornel was graag bereid om hen met raad en daad bij te staan. En zo ontstond er, eigenlijk heel spontaan, een soort samenwerking tussen de stichting Inima en de stichting Trandafir din Saron.
Cornel en ik waren graag bereid om een aantal ‘Inima gezinnen’ onder onze hoede te nemen. Dat houdt in dat we die gezinnen regelmatig bezoeken en via stichting Inima steun bieden waar dat nodig is.

Inmiddels groeit het werk van stichting Inima. Was en is de doelstelling studenten de mogelijkheid te bieden te studeren, (via een zgn. Micro-krediet) nu zijn er toch ook veel arme gezinnen die ondersteund worden. En dat is goed! In bijna al deze gezinnen zijn meerdere kinderen. Wanneer je die gezinnen nu al begint te ondersteunen, is de kans veel groter dat hun kinderen straks een goede opleiding kunnen gaan volgen. Simpelweg omdat die kinderen nu allemaal naar de basisschool gaan. Iets wat voorheen vaak niet kon, omdat de ouders geen geld hadden voor kleding, schoenen en schoolspullen.

Vorig jaar kreeg Cornel de vraag van een school of er een huiswerk programma opgestart zou kunnen worden. Na overleg met en instemming van stichting Inima, kunnen alle kinderen van die desbetreffende school nu iedere dag begeleiding krijgen bij het maken van hun huiswerk. In het begin kwamen er 6 kinderen, maar binnen 3 maanden waren dat er al meer dan 40!

Zo u ziet, wordt er hard aan de weg getimmerd. Dat zou zonder uw hulp allemaal niet lukken.
Maar ook de inzet van Sir en Joke en het overige bestuur van stichting Inima is zeker niet te verwaarlozen. Sir en Joke, die ieder jaar minimaal 2 keer naar Roemenië reizen om gezinnen te bezoeken, afspraken te maken en met eigen ogen willen zien dat uw geld goed besteed wordt. Gewoon geweldige mensen!

Als ik even terug verwijs naar het begin van mijn verhaaltje, dan heeft u kunnen lezen dat Cornel en ik op dit moment nog 2 kinderen in ons kindertehuis hebben.
Gezien onze leeftijd hebben wij besloten geen nieuwe kinderen meer op te nemen. Natuurlijk kunnen de laatste 2 gewoon lekker bij ons blijven, totdat zij ook op eigen benen staan.
Onze camping was mede bedoeld om de kinderen een goede toekomst te bieden. Maar geen van de inmiddels volwassen kinderen wil een camping.......!

Nu is het zo dat het runnen van een camping een hele klus is. Wij hebben gemerkt dat we niet alles tegelijk kunnen doen: en sociaal bezig zijn, en een camping runnen, dat is bijna onmogelijk.
Daarom hebben we besloten de camping te gaan verkopen, zodat we meer tijd (en energie) overhouden om ons in te zetten voor een grote groep mensen die hulp nodig hebben.
Misschien zegt u: "Het is niet de goede tijd om de camping te verkopen i.v.m. de crisis."
Wij denken dat het juist nu de tijd is om te verkopen. Roemenië is een arm land, maar gelukkig vinden steeds meer toeristen hun weg naar dit prachtige land.
Dus voor mensen die Nederland willen verlaten op zoek naar het grote avontuur in het buitenland, dit is hun kans!

Tja, en wat nou met die caravan van Sir en Joke........: Wel, we zoeken dus kopers die bereid zijn Sir en Joke erbij te kopen.

Misschien bent u die avontuurzoeker wel, of misschien heeft u zulke mensen in uw omgeving.
Schroom dan niet om contact met ons op te nemen. (tel 0610850735)
Overigens, de camping blijft natuurlijk gewoon open!! Dus ook als u geen camping wilt kopen, maar wel eens kennis zou willen maken met uw sponsorfamilie, dan bent u natuurlijk van harte welkom.

Ik wil eindigen met u te bedanken voor al uw gulle gaven aan stichting Inima en spreek de wens uit dat u hier, zolang het nodig is, mee doorgaat.

Hartelijke groeten, ook namens Cornel,

Anna

(op de foto klikken voor een vergroting)

Update

Hier boven hebt u kunnen lezen dat de camping Route Roemenie te koop stond. En nu kunnen wij u vertellen dat er nog een veel betere oplossing is gevonden dan verkopen.

De oudste zoon van Cornel (Paul) kwam anderhalf jaar geleden zonder werk te zitten. Zijn vrouw (Bianca) had een part-time baantje en was in verwachting. Kortom: grote zorgen dus. Wij kwamen op het idee om aan Paul en Bianca te vragen of zij de camping, en alles wat daarbij hoort, niet wilden voortzetten. Dus in augustus en september 2013 kwamen zij meehelpen om te zien of het iets voor hun zou kunnen zijn. Om nou een lang verhaal kort te maken: in oktober 2013 verhuisden zij naar de camping. In november dat jaar werd hun dochter Clarina geboren en het seizoen 2014 draaiden zij de camping zelfstandig (met hier en daar hulp van enige vrijwilligers) Wij zijn enorm blij met deze oplossing.

En wat betreft het werk voor Stichting Inima: Paul heeft zich er volledig in vastgebeten en vindt het heerlijk om de gezinnen te begeleiden. Hij heeft inmiddels goede contacten bij de diverse sociale diensten en hij houdt alles heel nauwlettend in de gaten. We zijn trots op hem!

Wat Cornel en mijzelf betreft: wij mochten dit jaar vakantie vieren op de camping waar we zoveel jaren zelf actief zijn geweest. Dat was best lastig en we konden het dan ook niet laten om af en toe maar eens lekker mee te helpen. En Stichting Inima? Ach, daar komen we ook nooit meer vanaf denk ik (lees: wij hopen er nog lang deel van te mogen uitmaken).

Anna Tarniceri

---